Saturday, September 25, 2010

မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီ (၃)

Penn station ေရွ႕မွာ bus ကား ကုိေစာင့္စီးၾကသည္၊ Tripper bus သည္အခ်ိန္မွန္သည္၊ ရွစ္နာရီ တိတိမွာပင္ နယူးေယာက္ကထြက္ခြာခဲ့သည္၊ Bus ကားေမာင္းသူသည္ အာဖရိကန္ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္သည္၊ အားလုံးကုိနူတ္ဆက္ၿပီး၊ My name is Katherine. Please call me Katherine, don’t call me Driver. I have the name given by my mother. OK everybody. မိတ္ဆက္ပုံက တစ္မ်ဳိးႀကီးပါလားလုိ႔ ကုိယ္ဟာကုိယ္ေတြးၿပီးၿပံဳးမိသည္၊ Bus ကား သည္ 95 အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးအတုိင္း ဝါရွင္တန္သုိ႔ ဦးတည္ေမာင္းႏွင္ေနေလသည္။

မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီသည္ ေခါင္းကုိ က်ေနာ္ေပၚမွီထားရင္း၊ ေမာင္ ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ ေမးလာသည္၊
က်ေနာ္က ကားေမာင္းသူ အမ်ဳိးသမီး မိတ္ဆက္ပုံကိုေမးေတာ့၊
ဒီမွာက အမ်ားအားျဖင္ ့ဒီလုိပဲေလေမာင္၊
ေမာင္ေရ၊ ေမာင္ကုိေျပာစရာေတြရွိတယ္၊
ေမာင္နားမေထာင္ခ်င္ေပမဲ့လည္း ေက်းဇူးျပဳ၍ နားေထာင္ေပးပါေနာ္၊ က်မႏွလုံးသားကလာတဲ့ စကားေတြပါ၊ ေမာင္ကုိရင္ဖြင့္လုိက္ခ်င္တာလုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရရြတ္ခဲ့ဘူးပါတယ္၊
ေမာင္သိတယ္ေနာ္ က်မ အေမရိကားကုိ ဘာေၾကာင့္ေရာက္လာခဲ့သလဲဆုိတာ၊
အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးေရာက္လာခဲ့တယ္၊ ဟင္း ဟင္း၊ လင္ယူၿပီးလာခဲ့တာလုိ႔ ေျပာလည္းရပါတယ္၊
အဓိက က က်မမိဘေတြေၾကာင့္၊ ဆင္စီးၿပီး ျမင္းရံတာ ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ေမာင္သိခဲ့တယ္မဟုတ္လား၊
အမွန္ကုိဝန္ခံရရင္ က်မကုိယ္တုိင္လည္း အေမရိကန္ အိမ္မက္ကုိ မက္ခဲ့ပါတယ္၊
ဒီအတြက္လည္း က်မဘဝရဲ႕ အမွားႀကီးျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့၊
ကုိယ္ခ်စ္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္ကုိ ထားၿပီး၊ တစ္ခါမွကုိယ္မသိတဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူေနဘုိ႔ က်မလုိက္နာခဲ့တာေတြ၊ အေဖအေမတုိ႔ရဲ႕ သေဘာကုိမလြန္ဆန္ရဲလုိ႔ ဆုိတာတစ္ခုထဲနဲ႔ ကံကုိပုံလုိက္မိလုိက္တာ က်မရဲ႕အျပစ္ေတြပါပဲ၊
ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္လုိက္ရင္ ခ်ည္ၿပီးတုတ္ၿပီးသား ႀကိဳတင္စီစဥ္ၿပီးသားေတြထဲက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အတြက္ လြတ္ထြက္ဘုိ႔ဟာ မလြယ္ကူဘူးေလ၊
ဗီဇာကိစၥေတြ၊ ေနထုိင္ခြင့္ကိစၥေတြ၊ က်မဘာမွ သိစရာမလုိဘူးေလ၊ လာလုိက္ခဲ့ ဒီမွာေန ဒီလုိလုပ္ေတြနဲ႔၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်မဟာတကယ္ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ပါေမာင္၊ ေနာက္ေန႔ဘာျဖစ္လာမလဲဆုိတာကုိ အၿမဲစဥ္စားေနတဲ့ သက္မဲ့တစ္ဝက္ လူသားတစ္ဦးပါေမာင္၊
လက္မထပ္ခင္ မိသားစုေတြ႔ဆုံပြဲမွာ က်မကုိ သူပုိင္ပစၥည္းဥစၥာ တစ္ခုအေနနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ က်မေယာက္်ား ျဖစ္လာမဲ့သူကုိ ေတြ႔လုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ခုခုေတာ့ မွားသြားၿပီဆုိတာ က်မရဲ႕ မသိစိတ္က သိလုိက္တယ္ေမာင္၊
အဲဒီညမွာ က်မတစ္ခုခုလုပ္ဘုိ႔ စဥ္းစားေသးတယ္၊ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလည္း ထြက္ေျပးမလား၊ လူဆုိတာ စိတ္ညစ္ေလထြက္ေပါက္မရေလဆုိတာ က်မလက္ခံခဲ့တယ္၊ ဘာမွလုပ္လုိ႔မရပါဘူး က်မအေနာက္မွာ အရိပ္ရွိေနတယ္၊ ဆန္ဖရန္စစၥကုိရဲ႕ အက်ဥ္းတန္လြန္းတဲ့ညေတြေပါ့၊
အဆုိးဆုံးကေတာ့ ေမာင္လုိ႔စိတ္ထဲမွာေပၚလာလုိက္တုိင္း၊ ေမာင္ဆုိတာကုိ စိတ္ထဲကအတင္းေဖ်ာက္ပစ္ရတာကုိပဲ၊
ေမာင္မွတ္မိေသးလား၊ ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေစ်းက ေမာင္က်မကုိ အေႏြးထည္ တထည္ဝယ္ေပးဘူးတယ္၊
ေယာက္်ားဝတ္ဂ်ာကင္ တထည္ျဖစ္ေပမဲ့၊ က်မရဲ႕ အျမတ္ႏူိးဆုံးႏွင့္ အေရးပါဆုံးပစၥည္းတစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္၊
အဲဒီအေႏြးထည္ကုိဝတ္လုိက္ရင္ က်မအနားေမာင္ရွိေနတယ္၊ ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနသလုိ ခံစားသြားရတယ္၊
ဆန္ဖရန္စစၥကုိဟာ က်မကုိခါးသီးေစခဲ့တယ္၊
က်မတုိ႔စီစဥ္ထားတဲ့အတုိင္း လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊
ရွင္သန္ေနရမယ္၊ မခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္လုိက္တုိင္း ဘဝဆုိတာမပ်က္သြားေစရဘူး ဆုိတဲ့စိတ္ေတြကုိ ေမြးယူခဲ့တယ္၊
ဒါေပမဲ့ေမာင္ရယ္ က်မအဲဒီေန႔ကစၿပီးရွင္ရက္နဲ႔ေသခဲ့ရတာပါ။

လက္ထပ္ၿပီးအေမက က်မနဲ႔တစ္လလိုက္ေနေပးတယ္၊ အေမျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့ လုိက္ပုိ႔ရင္း၊ က်မအေမကုိ ေမးခဲ့တယ္၊ အေမ ေက်နပ္ရဲ႕လားလုိ႔၊ ေက်နပ္တာေပါ့ သမီးရယ္၊ ခုအေမတုိ႔ သမီးအတြက္စိတ္ခ်မ္းသာရၿပီ၊ ခုလုိသမီး အေမရိကားမွာ အေျခခ်ႀကီးပြားသြားတာ၊
ေၾသာ္ အေမရယ္၊ အေမရိကားက လူတစ္ေယာက္ကုိ လက္ထပ္လုိက္တာနဲ႔ ႀကီးပြားသြားတာလား၊
အေမက က်မၿပံဳးလုိက္တဲ့ အၿပံဳးကုိၾကည့္ၿပီး၊ သမီးအဆင္ေျပေအာင္ေနတဲ့၊
က်မခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္၊ စိတ္ခ်အေမ က်မအေမရိကားမွာ အဆင္ေျပေအာင္ေနမယ္၊ အေမသာေနာက္ ေပ်ာ္ေအာင္ေနေပါ့၊ ဒီလုိနဲ႔က်မတုိ႔ လမ္းခြဲလုိက္တယ္၊
အဲဒါ က်မ အေမကုိ ေနာက္ဆုံးေတြ႔ဆုံျခင္းပါပဲ၊ ဒီေန႔အထိေပါ့။

ေမာင္ကုိ က်မေယာက္်ား ဆုိတဲ့သူအေၾကာင္းေျပာျပရဦးမယ္၊ နားေထာင္ေပးေနာ္၊
နာမည္က လင္းအန္တိတ္ တဲ့၊ က်မထက္ခုႏွစ္ႏွစ္ႀကီးတယ္၊ အေမရိကေရာက္မွ လင္းအန္တိတ္ျဖစ္သြားတာ၊ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ေအာင္၊ (Burma Born Chinese)တဲ့ Burmeseတုိ႔ Myanmarတုိ႔လာမေျပာနဲ႔၊ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက ဆုိတဲ့စကားကုိ နည္းနည္းေလးမွကုိမဟ၊ ေနရာမွားၿပီးေမြးခဲ့တာဆုိပဲ၊ ေယာကၡမေတြက ျမန္မာလုိ႔ေျပာတာမ်ားပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အေကာင္းဘက္မေတြးလုိက္နဲ႔ မွားယြင္းေနတဲ့ အသုိင္းအဝုိင္းတစ္ခုကုိ က်မလြဲမွားစြာ ေရာက္ရွိခဲ့တာပါ၊ လင္းေတြထဲကုိေရာက္ရွိသြားေတာ့ က်မက Mrs. Lim ေပါ့၊ က်မေယာက္်ားက သားငယ္၊ ေအာက္မွာ ညီမတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ အစ္ကုိအႀကီးဆုံးက မိဘႏွင့္အတူတူ အိမ္စီးပြားေရးလက္တြဲလုပ္တယ္၊ အိမ္စီးပြားေရးဆုိတာကလည္း ႀကီးႀကီးမားမားမဟုတ္၊ အစ္ကုိလုပ္ေနေတာ့၊ ညီဝင္လုပ္စရာမလုိဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ က်မေယာက္်ားက တျခားမွာသြားလုပ္တယ္၊ Store Manager တဲ့ တကယ္ေတာ့ Store စာေရးအလုပ္သမားေပါ့ အကုန္လုံးသူပဲလုပ္ရတာ၊ လုပ္တာလည္း ေဆြမ်ဳိးမကင္းတဲ့ တရုတ္ကုမၸဏီမွာပါပဲ၊ သူတုိ႔ပုိင္တဲ့အိမ္ႀကီးကေတာ့ Pacific heights နားမွာဆုိေတာ့ လက္ရွိသန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္တယ္ဆုိပဲ၊ ၿမိဳ႕ထဲမွာလည္း ဆုိင္လုိလုိရုံးလုိလုိ ရွိေသးတယ္၊
တစ္အိမ္ထဲမွာတူတူေနၾကေပမဲ့၊ စားတာနဲ႔ ေငြေရးေၾကးေရးကုိ ခြဲထားတယ္၊ အေမရိကန္ တရုတ္ထုံးစံလားေတာ့ က်မ မသိ၊ ေခၽြးမအႀကီးက သူ႔တုိ႔ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိစၥေတြနဲ႔ လုံးပန္းေနေတာ့၊ က်မကအိမ္တာဝန္ကုိယူ၊ အဖုိးႀကီး၊ အဖြားႀကီး ေဝယ်ာဝစၥေတြလုပ္ေပးရတာနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္၊ ညဘက္ေရာက္ရင္ေတာ့ က်မအတြက္ေလာကငရဲပါပဲ၊
သူစိမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြ႔အထိေတြ၊ ကုိယ္နံ႔၊ သြားႀကိတ္သံ၊ ေဟာက္သံ၊ အာပုတ္ရည္ေတြကက်ေသး၊ ဝက္တစ္ေကာင္နဲ႔ အိပ္စက္ေနရသလုိပါပဲ။
က်မအလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္လုိ႔ သူကုိေျပာပါတယ္၊
မင္းကဆရာဝန္မ လုပ္ခဲ့တာ၊ မင္းဘာလုပ္တတ္သလဲ
သူနာျပဳေတာင္ မင္းမခန္႔ဘူး၊
မင္းရဲ႕ျမန္မာျပည္က ဆမ ေတြ ဆရာဝန္ဘဲြ႕ေတြ၊ တံတားေပၚကသြားလြင့္ပစ္လုိက္၊ “ဒါအေမရိကားကြ၊”
ဒီစကားေတြဟာက်မအသည္းႏွလုံးကုိ တုိက္ရုိက္နာက်င္သြားေစတဲ့ စကားေတြျဖစ္တယ္၊ က်မကုိ စိန္ေခၚလုိက္တာနဲ႔လည္းတူတယ္၊ဆရာဝန္ကုိ ျဖစ္ခ်င္လြန္းလုိ႔ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တာ၊ သူမ်ားေတြလုိ႔ အမွတ္မ်ားတုိင္း ဆရာဝန္ျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မစိတ္ကုိ ေမာင္ကုိ သတိရခြင့္ အျပည့္ေပးလုိက္တယ္၊ ေမာင္အနားမွာရွိေနတဲ့ သေဘာနဲ႔ ဂ်ာကင္အကႌ်ေလးကုိဝတ္ျဖစ္တယ္၊ “ဒါအေမရိကား” ဆုိတာကုိ က်မ စေလ့လာျဖစ္ခဲ့တယ္။

က်မအျပင္ကုိ ထြက္ေလ့ရွိလာတယ္၊ ကုိယ္အိမ္မွာ ေနေပ်ာ္ေနရင္ေတာ့ ဘယ္သူကအျပင္ထြက္ၿပီးေနပါမလဲ၊ ဆန္ဖရန္စစၥကုိတင္မကဘူး၊ အုတ္ကလန္း၊ ဆန္တာကလွ်ာ ၊ ဆန္အုိေဆးထိ ရထားႏွင့္ေျခဆန္႔ခဲ့တယ္၊ ဘာရယ္မွ မဟုတ္ဘူး Pier 39 ၊ Fort point ၊ Golden gate garden ဆုိတာေတြအျပင္၊ အုတ္ကလန္းတံတားေဘးက ဘားမားလမ္း Burma road ဆုိတာကုိသြားၾကည့္လုိက္ေသးတယ္၊
စာအုပ္ေတြကုိလည္း ဖတ္ျဖစ္တယ္၊ Richmond စာၾကည့္တုိက္ ကေတာ့ က်မအတြက္ေနာက္ဆုံး စတည္းခ်တဲ့ေနရာျဖစ္လာတယ္၊ စာၾကည့္တုိက္မွာ ခင္လာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးေရးရာအဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုဆီ ေရာက္သြားတယ္၊ ဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ေပမဲ့ လူသားအားလုံးအတြက္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ မူဝါဒကုိ ကုိင္ဆြဲထားတဲ့အတြက္ က်မအတြက္အဆင္ေျပခဲ့တယ္၊ “ဒါအေမရိကား” ဆုိတာကုိေအာက္ေျခကစၿပီး ေလ့လာျဖစ္တယ္၊ ကေလးေတြသင္ေနတဲ့ လူမႈေရးသိပၸံ၊ အေမရိကန္သမုိင္း တုိ႔ကစတာေပါ့၊ အဲဒီကေန ေရွ႕ေနေတြနဲ႔သိလာတယ္၊ Wifle အဖြဲ႔ဝင္ေတြနဲ႔သိလာတယ္၊
ဘယ္ေလာက္ထိ က်မေလ့လာမိသလဲဆုိ၊ Violence Against Women and children, Section 1201. ေတြနဲ႔ T and U visas အေျခအေနေတြကုိေရာေပါ့၊ က်မ အေမရိကန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ အေမရိကန္ေတြအတုိင္း လုပ္ကုိင္ေနထုိင္ဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။

အဆင္ေျပေနသလို ေနေနတဲ့ၾကားထဲကပဲ၊ က်မအလုပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ ကိစၥေတြ၊ အျပင္ထြက္တဲ့ ကိစၥေတြနဲ႔ အေသးအဖြဲကိစၥေလးေတြကအစ၊ မၾကာခဏ စကားမ်ားျဖစ္ၾကတယ္၊ ျမန္မာျပည္မွာေမြး၊ ျမန္မာျပည္မွာလူျဖစ္သြားတဲ့ သူေတြက ျမန္မာဆုိတာကုိႏွိမ္တာေလာက္ေတာ့ က်မရြံမုန္းတာမရွိဘူး၊ အထူးသျဖင့္ ေယာကၡမအဖြားႀကီးႏွင့္ က်မေယာက္်ား ဆုိသူကုိေပါ့၊
မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူေတြနဲ႔ေနရတဲ့ ဒုကၡ ဆုိတာကုိ က်မေကာင္းေကာင္းႀကီးသိရွိ ခံစားခဲ့ရတယ္ေမာင္။

မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီတစ္ေယာက္ ေျပာရင္းေမာေနေလၿပီ၊ မ်က္ရည္ေတြလည္းဝဲလုိ႔၊
က်ေနာ္ lemon tea အေအးပုလင္းကုိဖြင့္ၿပီးေပးလုိက္သည္၊ ေသာက္လုိက္ဦးလုိ႔ေျပာလုိက္မိသည္၊
သူ၏ရင္ထဲကလာေသာ စကားမ်ားဆုိတာ က်ေနာ္အျပည့္အဝယုံၾကည္မိပါသည္၊
အေအးကုိ ေမာ့ေသာက္လုိက္ၿပီးခဏေနကာ၊ တုိးညွင္းစြာ ေမာင္လုိ႔ က်ေနာ္ကုိမၾကည့္ပဲေခၚလုိက္သည္၊
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ Driver Katherine က သူကားကုိဆက္တုိက္ေမာင္းသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း traffic အေျခေနအရျဖစ္ေၾကာင္း အားလုံးကုိလွမ္းေျပာသည္။

က်ေနာ္ သူလက္ေမာင္းေလးကုိလွမ္းဖက္လုိက္ရင္း၊ ဆက္ေျပာေလဆုိၿပီး သူကုိျပန္စေပးလုိက္သည္၊
သူတုိ႔ကုိ က်မအၾကံေပးခဲ့ပါတယ္၊ မိသားစုလုိက္ ခရီးထြက္ရေအာင္၊ တစ္ေနရာသြားရေအာင္ စသျဖင့္ေပါ့၊ ဒါကလည္းက်မလုိအပ္ေနတယ္ထင္လုိ႔ အၾကံေပးလုိက္မိတာ၊ အထူးသျဖင့္ ေခၽြးမအႀကီးဆန္ဖရန္စစၥကုိ ဝန္းက်င္ကလြဲၿပီး ဘယ္မွမေရာက္ဖူးဘူး၊ ဒီကုိေရာက္တာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီး၊ အလုပ္၊ ပုိက္ဆံ၊ အစားအေသာက္၊ တစ္ေန႔ႏွင့္တစ္ေန႔ ဒါေတြကုိပဲလည္ပတ္ေနတာ သူတုိ႔မွာ life ဆုိတာမရွိဘူး၊ ဗုဒၶ ဘာသာဆုိေပမဲ့၊ က်မသိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ သူတုိ႔လုပ္ေနတာ တျခားစီပဲ၊ ဘာသာတရားနဲ႔လည္းေဝးေပါ့၊ အေမရိကားမွာေနၿပီး ဒီမိသားစုျဖစ္ပ်က္ေနတာ၊ တဘက္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္သနားစရာ ေကာင္းတယ္။

တစ္ေနမွာေတာ့ အလုပ္ပိတ္ရက္ျဖစ္တယ္၊ က်မအျပင္သြားဘုိ႔ျပင္ဆင္ေနတယ္၊ က်မေယာက္်ားက ဘယ္သြားဦးမွာလည္း၊ က်မကလည္း သူကုိျပန္ေျဖပါတယ္၊ ဘာသြားလုပ္မယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ေရာက္မလဲေပါ့၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့သူရဲ႕အေျဖက မသြားရဘူးပဲ၊ အားရင္အိပ္ေနတဲ့၊ မေန႔ကသူ႔ကုိ က်မတုိ႔တစ္ေနရာသြားၾကရေအာင္လုိ႔က်မအဆုိျပဳတယ္ မလုိက္ဘူး၊ အိမ္မွာေန၊ သူ႔အေမႏွင့္တျခားေနရာကုိသြားစရာရွိတယ္၊ ဘယ္သြားမယ္ဆုိတာဘာလုပ္မယ္ဆုိတာ က်မကုိမေျပာဘူး၊
တေျဖးေျဖးနဲ႔တင္းလာၾကတယ္၊ အထူးသျဖင့္က်မကုိ သူပုိင္ပစၥည္းတစ္ခုအေနနဲ႔ အၾကင္နာမရွိပဲဆက္ဆံတာကုိ က်မသည္းခံႏုိင္မႈ မရွိေတာ့ဘူး၊ က်မသူကုိအခ်က္က်က်ျပန္ေျပာတယ္၊ ဒါက်မရဲ႕အခြင့္အေရးပါလုိ႔၊ သူပုိေဒါသျဖစ္သြားတယ္၊ စကားဆက္မ်ားၾကရင္းနဲ႔ပဲ က်မပါးကုိသူရုိက္လုိက္တယ္ ႏွစ္ခ်က္၊ ေတာ္ေတာ္ေလးျပင္းထန္ပါတယ္၊ ကန္လည္းကန္လုိက္တယ္၊ က်မလဲက်သြားတယ္၊ ပါးစပ္ကလည္းေသြးေတြထြက္လာတယ္၊ မ်က္စိလည္းထိသြားတယ္ထင္တယ္၊ က်မကုိေခၽြးမအႀကီးကေျပးထူတယ္၊ ဒီလူကမရပ္ေသးဘူး က်မရဲ႕လက္ကုိင္အိပ္ကုိ ကန္ထုတ္ပစ္လုိက္ေသးတယ္၊ က်မမတ္တတ္ရပ္လုိက္တယ္၊ ထြက္ေနတဲ့ေသြးေတြကုိ မသုတ္ဘူး၊
ေယာကၡမအဖြားႀကီးက သူ႔သားမွားသြားၿပီဆုိတာ သူသိတယ္၊ ရပ္ဆုိၿပီး သူ႔သားကုိတျခားအခန္းကုိသြားခုိင္းတယ္၊ က်မကုိလည္းဒဏ္ရာေတြကုိ ေဆးေၾကာဘုိ႔ေျပာတယ္၊
က်မစိတ္ထဲမွာေတာ့၊ ဒီလူေတြနဲ႔ ဒီေလာက္ဆုိေတာ္ေလာက္ၿပီ၊ က်မရဲ႕ခႏၶာကုိယ္ကုိ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အထိမခံေတာ့ဘူး၊
က်မ အသိေရွ႕ေန႔ကုိဖုန္းဆက္လုိက္တယ္၊ အဲဒီမွာ ေယာကၡမအဖြားႀကီးက တစခန္းထေတာ့တာပဲ၊ ရဲေခၚတယ္ထင္လုိ႔၊ က်မကုိသူတုိ႔လုပ္လုိက္ရင္ ဘာျဖစ္သြားမယ္၊ ျမန္မာျပည္ကုိ ဘယ္လုိပုံနဲ႔ျပန္ေရာက္သြားခ်င္သလဲ၊ ဒါ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ၊ သူတုိ႔ကုိဘာထင္သလဲ၊ ျမန္မာတစ္ေယာက္အတြက္ဘာအခြင့္အေရးမွမရွိဘူး စသျဖင့္ျခိမ္းေခ်ာက္လာတယ္၊ ဟုိဘက္ကအသိေရွ႕ေန႔ကဖုန္းထဲကေနေကာင္းေကာင္းၾကားေနရတယ္၊
က်မကေတာ့ မ်က္စိကုိမွိတ္ၿပီး အသိေရွ႕ေန႔အလာကုိပဲေစာင့္ေနမိတယ္၊
တုိက္တ္ိုက္ဆုိင္ဆုိင္ပါပဲ၊ က်မအသိေရွ႕ေန႔က ဆယ္မိနစ္အတြင္းေရာက္ခ်လာတယ္၊ ရဲေတြပါပါလာတယ္၊
အဲဒီေန႔ကစၿပီး အဲဒီအိမ္ကုိက်မျပန္မေရာက္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒီေန႔ဟာ Martin Luther King Day ျဖစ္တယ္၊ အသိေရွ႕ေန႔ႏွင့္ရဲေတြက အခမ္းအနားတစ္ခုကတုိက္ရုိက္လာခဲ့ၾကတာ။

က်မ Protection Orderရတယ္၊ ေနထုိင္ေရးအတြက္ဘာမွ မပူရဘူး၊ အမႈႏွင့္ separation လုပ္တာက တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ၾကာတယ္၊ သူတုိ႔ဘက္ကလည္းေရွ႕ေနေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေျခပတယ္၊ က်မေယာက္်ားက က်မတုိ႔ဟာလင္မယား မေျမာက္ဘူး၊ လင္မယားမေျမာက္ေအာင္လည္း က်မကဖန္တီးတာလုိ႔ဆုိတယ္၊ က်မဘက္ကလည္း၊ က်မကုိ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္က်ဴးလြန္တယ္၊ ဒီေန႔ထိသူ႔မ်က္ႏွာကုိျမင္ရရင္ ေၾကာက္မိတယ္၊ ဘာတယ္ေပါ့၊ သူ႔ေၾကာင့္က်မအျမတ္ႏိူးဆုံးပစၥည္း အေဆာင္ပုလင္းေလးကြဲသြားတယ္ ဒီအတြက္က်မစိတ္ဒဏ္ရာ ရရွိသြားတယ္ေပါ့၊ ပုိဆုိးတာက အဖြားႀကီးက က်မကုိ ဂိုဏ္းေတြဘာေတြနဲ႔ၿခိမ္းေခ်ာက္၊ ျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္ဘာလုပ္မယ္ ညာလုပ္မယ္ ဒါေတြက က်မအသိေရွ႕ေနက ဖုန္းထဲက အကုန္လုံးၾကားတယ္၊ ေနာက္ဆုံး divorce, ေလ်ာ္ေၾကး ႏွင့္ေၾကေအးလုိက္တယ္၊ ေလ်ာ္ေၾကးေတြအားလုံးကုိ ေရွ႕ေနႏွင့္ အသင္းကုိေပးလုိက္တယ္၊ ဒီၾကားထဲကက်မ စရိတ္ေတြကုိ သူတုိ႔အကုန္ေပးရတယ္၊ အသိေရွ႕ေနနဲ႔က်မက အစထဲကအေပးအယူလုပ္ၿပီးသားေလ။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး က်မမိသားစု၊ ေဆြမ်ဳိးေတြ သူငယ္ခ်င္း အသိမိတ္ေဆြေတြကုိ အဆက္အသြယ္ ျဖတ္လုိက္တယ္၊ က်မကုိယ္က်မ ဒဏ္ခတ္လုိက္တာပါ။ က်မ ကယ္လီဖုိးနီယားကထြက္လာခဲ့တယ္ေမာင္၊
ေနာက္ေတာ့ ေမာင့္ကုိေမ့မရဘူး၊ ေမာင့္အေၾကာင္းသိခ်င္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ဳိ႕ကုိပဲ ေရြးၿပီးဆက္သြယ္ခဲ့တယ္။
မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီသည္ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ က်ေနာ္ရင္ခြင္ထဲတြင္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္၊
Bus ကားကေတာ့ ေမာင္းလုိ႔ေကာင္းေနဆဲ။
-----------------------------------------------------
မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔၏ရည္းစားသက္တမ္းသည္ ခုႏွစ္ရက္တာျဖစ္္ေပမဲ့၊ သူ႔အိမ္ကႏိုင္ငံျခားတြင္ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးမိအေၾကာင္း ေနာက္ဆုံးေန႔မွေျပာသည္၊ ေလဆိပ္ကုိလုိက္မပုိ႔ခုိင္း၊ က်မတုိ႔ေဝးသြားၾကတာ၊ ခြဲသြားၾကတာမဟုတ္ဘူးဟုဆုိသည္။
မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီ အေမရိကားထြက္သြားၿပီးေနာက္ က်ေနာ္ႏိုင္ငံျခားထြက္ဘုိ႔ကုိ အစီအစဥ္တက် လုပ္မိသည္၊ ျမန္မာျပည္တြင္ က်ေနာ္အတြက္တစ္ခုခုဟာေနသလုိပင္၊ တကယ္ေတာ့လည္း က်ေနာ္နဲ႔ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီသည္ သူငယ္ခ်င္းဘဝျဖင့္ပုိအေနနီးစပ္သည္၊ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီသည္ က်ေနာ္ကုိ အရမ္းခၽြဲသည္၊ က်ေနာ္ကလည္း အလုိလုိက္သည္၊ က်ေနာ္သည္ ခ်စ္သူမ်ားႏွင့္ခြဲခဲ့ဘူးေသာ္လည္း မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီႏွင့္ေဝးသြားျခင္းေလာက္ ရင္ထဲတြင္ ဟာတာတာ မက်န္ရစ္ခဲ့ပါ၊
မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီႏွင့္ေဝးသြားၿပီးေနာက္ က်ေနာ္ရည္းစားမထားျဖစ္ေတာ့၊ စကာၤပူေရာက္လာလုိ႔႔လား၊ အလုပ္ေတြမ်ားေနလုိ႔လားမေျပာတတ္ေပ၊ မိန္းခေလးမ်ားစြာနဲ႔ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ေသာ္လည္း စိတ္ဝင္စားစရာ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္မွာမေတြ႔မိပါ၊ ပူးကပ္လာသည့္တစ္ခ်ဳိ႔ကုိပင္ခြာခ်ခဲ့သည္၊ လူပ်ဳိႀကီးလ႔ုိပဲဆုိဆို တစ္ကုိယ္တည္း ရွင္သန္လႈပ္ရွားခဲ့သည္၊ လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ရင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တစ္ေယာက္ထဲေနရေသာဘဝကုိ ပုိမုိႏွစ္သက္မိသည္၊ မိန္းခေလးမ်ားေပၚယုံၾကည္မႈလည္းသိပ္မရွိေတာ့၊ ႏွလုံးသားမရွိေတာ့တဲ့လူတစ္ေယာက္လုိ အားလုံးကုိ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ႏိုင္ခဲ့သည္။

တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီ က်ေနာ္ဆီဆက္သြယ္လာသည္၊ က်ေနာ္သည္ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီကုိ အားေပးစကားေျပာၿပီး၊ အေမရိကားကုိ မလာႏိုင္ေသးေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနျဖင့္သာ ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့သည္၊ အေမရိကားသုိ႔ေရာက္ရွိသည့္အခါမ်ားမွာလည္း ဆက္သြယ္ခဲ့ျခင္းမျပဳခဲ့ပါ၊ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီကုိ တစ္ေနရာတြင္သိမ္းထားၿပီမုိ႔၊ ျပန္လည္ထုတ္ေဖၚဘုိ႔ မႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့တာ လည္းပါသည္။

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ မဟူရာမင္းသမီး၏ေမာင္ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းက သူ႔အစ္မႏွင့္ ဆက္သြယ္ဘုိ႔ေျပာလာသည္၊ မဟူရာမင္းသမီး၏အေဖ ဆုံးပါးသြားတာ တစ္ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္၊ မဟူရာမင္းသမီးသည္ က်ေနာ္ႏုိင္ငံျခားထြက္သြားသည့္အခ်ိန္ ေဒါက္တာဘြဲ႔ယူရန္ ဂ်ပန္သုိ႔ ပညာေတာ္သင္သြားေရာက္ခဲ့သည္၊ က်ေနာ္ နာဂုိရာ သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့သည္၊ အမွန္ကုိဝန္ခံရရင္ က်ေနာ္ႏွလုံးသားထဲတြင္ မဟူရာမင္းသမီးမရွိေတာ့ပါ၊ ထုိအတြက္ က်ေနာ္ မဟူရာမင္းသမီးနဲ႔ အဆက္အသြယ္မလုပ္ခဲ့ပါ၊ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းပင္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ဆုံးပါးသြားသည္၊ မဟူရာမင္းသမီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ယေန႔ထက္တုိင္ အပ်ဳိႀကီးပင္။
အခ်စ္တုိ႔သည္ တစ္ခါတစ္ေလ ေသဆုံးတတ္သည္ကုိ လက္ေတြ႔သိရွိခဲ့ရသလုိ၊ မီးေတာင္လုိျပန္လည္ အသက္ဝင္ႏုိင္ေၾကာင္းလည္း သိရွိခဲ့ရသည္။
-----------------------------------------------------
Bus ကားသည္ ဝါရွင္တန္ဒီစီသုိ႔ေရာက္ၿပီး ခရီးသည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆင္းသြားၾကသည္၊ ထုိေနာက္ Arlington သုိ႔ဆက္ထြက္ခြာလာသည္၊ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီ ႏွင့္က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အထုပ္အပုိးေတြနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ့္ကုိယ္ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္လုိက္သည္၊ Arlington ကားဂိတ္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ အထုပ္ေတြနဲ႔ ကားဂိတ္နားက မက္ေဒၚနယ္တြင္ ဘာဂါဝင္စားလုိက္ၾကၿပီး၊ က်ေနာ္က မက္ေဒၚနယ္တြင္ေစာင့္ေနကာ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီတစ္ေယာက္ သူ႔ကားရပ္ထားခဲ့သည့္ အသိအိမ္ကုိ Taxi ျဖင့္ကားသြားယူသည္၊ ခဏေနၾကာ ျပန္ေရာက္လာၿပီး၊ သူ႔၏ ကားေလးျဖင့္ Arlington မွ Reston သုိ႔ေမာင္းလာၾကသည္၊ မၾကာခင္ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီရဲ႕ သူဝယ္ထားသည္ဆုိေသာ သူအိမ္ေဂဟာေလးသုိ႔ ေရာက္ရွိေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီကုိ က်ေနာ္ ဘာေၾကာင့္သူဆီကုိလာဘုိ႔၊ သူႏွင့္ေတြဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည့္အေၾကာင္း မေျပာျဖစ္ေသးေပ။

ေမာင္ မၾကာခင္ က်မစိတ္ကူးနဲ႔ဝယ္ထားတဲ့ အိမ္ေလးကုိေရာက္ေတာ့မယ္၊
အဲဒီမွာ ေမာင့္အေငြ႔အသက္ေတြရွိတယ္၊
ဒီေနရာကေတာ့ဘာ၊ ဟုိေနရာကေတာ့ဘာ၊ က်မအျမဲလာေနၾက၊ စသျဖင့္တက္ၾကြေနေသာ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီကုိ ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းရွည္ေလးတုိးတုိးေလးခ်မိသည္။
ၿပီးေနာက္ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီသည္ Recalculation ဆုိၿပီးခဏခဏေအာ္ေနသည့္ GPS အသံကုိပိတ္လိုက္ၿပီး၊ သီခ်င္းကုိဖြင့္လုိက္သည္၊
ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ေႏြရာသီဆုိေပမဲ့ စိမ္းလန္းစုိေျပေနသည္၊ ျမစ္ေဘးနားကလမ္းကုိ ေရြးေမာင္းလာ၍လည္းျဖစ္မည္၊
ဟုိဘက္ကမ္းက Maryland ျပည္နယ္၊ သီခ်င္းကလည္းစိတ္ဝင္စားဘုိ႔ေကာင္းပါသည္။

No I can’t forget this evening
Or your face as you were leaving
But I guess that’s just the way
The story goes
You always smile but in your eyes
Your sorrow shows
Yes it shows
No I can’t forget tomorrow
When I think of all my sorrow
When I had you there
But then I let you go
And now it’s only fair
That I should let you know
What you should know

I can’t live
If living is without you
I can’t live
I can’t give anymore
I can’t live
If living is without you
I can’t give
I can’t give anymore

ခဏနားပါဦးမည္၊



အိမ္ျဖဴေတာ္ေစာင့္ေခြး




Friday, September 17, 2010

မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီ (၂)

 
မႏၱေလး  ေရႊဝုိင္းတြင္ အလုပ္ျဖစ္ေနသည့္ က်ေနာ္ကုိ အေဖက ေရရွည္လုပ္ငန္းမဟုတ္ႏုိင္ဟု ဆုိကာတေၾကာင္း မဟူရာမင္းသမီးတုိ႔ဘက္ကို တင္းေနသည္ကတေၾကာင္းျဖင့္ ရန္ကုန္ရွိအေဒၚလုပ္ငန္းကို ေလ့လာခုိင္းသည္ဆုိကာ ရန္ကုန္ကုိပုိ႔လုိက္သည္၊ အေဒၚလုပ္ငန္းသည္ အရင္ကအေဖ့စိတ္ကူး ျဖစ္ၿပီး အေဒၚကုိေပးလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္၊ ထုိလုပ္ငန္းကုိစိတ္မဝင္စားသျဖင့္ ႏုိင္ငံျခားထြက္မယ္ဆုိၿပီး ေလ့လာေနခ်ိန္ျဖစ္သည္၊ စံရိပ္ျငိမ္က ဆရာတစ္ေယာက္ဆီမွာ အဂၤလိပ္စာတက္ေနသည္၊ အားေနသည္ကမ်ားသျဖင့္ ‘မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီ’ ရဲ႕အေဖၚျဖစ္ခဲ့ရသည္။

‘မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီ’ ႏွင့္ရင္းႏွီးမႈ႔သည္ တျဖည္းျဖည္းပုိတိုးလာခဲ့သည္၊ သူ႔အခက္အခဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေျဖရွင္းေပးသူသည္ က်ေနာ္ျဖစ္လာၿပီး၊ က်ေနာ့္ကိစၥေတြအတြက္တုိင္ပင္ေဖၚသည္ ‘မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီ’ ျဖစ္လာသည္။ သူ႔အိမ္မသိေအာင္လုပ္သည့္ ကိစၥအားလုံးနီးပါးသည္ က်ေနာ့္ဆီက အၾကံဥာဏ္မ်ားသာျဖစ္သည္၊ တကယ္ေတာ့ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီတုိ႔ အသုိင္းအဝုိင္းႏွင့္ မဟူရာမင္းသမီး တုိ႔အသုိင္းအဝုိင္းသည္ သိပ္မထူး၊ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီတုိ႔က နုိင္ငံျခားကုိအရမ္းအထင္ႀကီးသည္၊ သားေတြသမီးေတြအားလုံးကုိ ဆရာဝန္ေတြ အင္ဂ်င္နီယာေတြျဖစ္ေစခ်င္သည္၊ ရာထူး ပုိက္ဆံကုိ ၾကည့္ၿပီးခြဲျခားဆက္ဆံတတ္သည္၊ မဟူရာမင္းသမီးတုိ႔က ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ဂုဏ္ကုိမက္သည္၊ အလုပ္အကုိင္မယ္မယ္ရရမရွိလည္း ဘယ္သူ႔သား ဘယ္သူ႔ေျမးနဲ႔ျဖစ္ေနသည္၊ အထည္ႀကီးပ်က္ေတြၾကားမွာ ဝုိင္းလည္ေနသည္၊ မႏၱေလး၏ ထုံးစံလားမသိ၊ ရာထူး ပုိက္ဆံကုိ ၾကည့္ၿပီး မခြဲျခားဆက္ဆံေသာ္လည္းပဲ၊ အိမ္ေထာင္ဘက္ေရြးရာတြင္ ဘာေတြရွိမွ ဘာေတြတင္မွ လုပ္တတ္သည္၊ ထ႔ုိအတြက္ ခုိးေျပးလုိက္ေျပးသည္ကမ်ားသည္။

မဟူရာမင္းသမီးသည္ က်ေနာ္ကုိ တကယ္ခ်စ္ တကယ္ႀကိဳက္သည္၊ အသားျဖဴသည့္ၾကားက အနက္ေရာင္ဝတ္စုံကုိ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္စြာဝတ္တတ္သည့္အတြက္ မဟူရာမင္းသမီး ျဖစ္လာသည္၊
သူငယ္ခ်င္း၏အစ္မ က်ေနာ္ထက္ အသက္သုံးႏွစ္ေလာက္ပုိႀကီးသည္၊ ေဆးဖက္၊ လက္ဖက္ေျခာက္၊ ဂ်ံဳ လုပ္ငန္း၊ ကုန္စည္ဒုိင္ စသျဖင့္ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ခ်ီကာ အသုိင္းအဝုိင္းႀကီးသည္၊
တြဲျဖစ္ၾကသည့္ေနာက္ သူငယ္ခ်င္း၏ စိန္ေခၚျခင္းကုိခံရသည္၊ ဘုိးေတာ္ (မဟူရာမင္းသမီး၏အေဖ)က လုံးဝသေဘာမတူ၊ မဟူရာမင္းသမီးလည္း ကုိယ္ရံေတာ္ေတြနဲ႔ျဖစ္သြားသည္၊ မႏၱေလး တကၠသုိလ္မွာ ဆရာမျပန္လုပ္ေတာ့လည္း သူ႔မွာမလြတ္လပ္ေတာ့ အႀကိဳအပုိ႔ေတြနဲ႔ျဖစ္သည္၊ ထုိအခ်ိန္က က်ေနာ္က ေရႊဝုိင္းတြင္ က်င္လည္ေနခ်ိန္၊ ပုိက္ဆံကုိေကာင္းေကာင္းရွာတတ္ေနၿပီ္၊ ပတ္ဘလစ္ကာကားေတာင္ ကုိယ္ဟာကုိယ္ ဝယ္စီးႏုိင္သည္၊ အဲဒါေတာင္ အင္ဂ်င္နီယာ မလုပ္ပဲ အေရမရအဖတ္မရေတြလုပ္ေနသည္ ဟုေျပာခံရသည္၊ ေရႊဝုိင္းမွာ က်ေနာ့္ဆရာက ကုိဘဲဥ ျဖစ္သည္ RITဆင္းၿပီး အင္ဂ်င္နီယာမလုပ္ပဲ ဝုိင္းတြင္ဆရာတဆူျဖစ္ေနသည္ က်ေနာ့္ထက္ ေတာ္ေတာ္္စီနီယာၾကသည္၊ အင္ဂ်င္နီယာ မလုပ္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲကြာ ငါတုိ႔က အင္ဂ်င္နီယာေတြကုိ ဝယ္လုိ႔ရတယ္ကြဆုိၿပီး၊ ေရႊေခ်ာင္းေတြကုိ ရုိက္ျပသည္၊ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ မဟူရာမင္းသမီးသည္ ကုိယ္ရံေတာ္ေတြၾကားမွ မႏၱေလး တကၠသုိလ္ကေန က်ေနာ့္ ပတ္ဘလစ္ကာကား ေပၚပါပါလာတတ္သည္။
က်ေနာ္ကေတာ့ စုိင္းဆုိင္ေမာဝ္ရဲ႕ ‘ပုိေနျမဲၾကားေနျမ’ဲ သီးခ်င္းေလးကုိဆုိေကာင္းေနစဲ။

ၾကာလာေတာ့ က်ေနာ့္အေဖကလည္းတင္းလာသည္ ရန္ကုန္ကုိလြတ္လုိက္သည္၊ က်ေနာ္ရန္ကုန္ေရာက္လာရသည္၊ ထုိအတြက္ မိဘမ်ားသည္ သားသမီးေတြကုိ သူတုိ႔ျဖစ္ေစခ်င္တာမ်ားကုိ ျဖစ္ေစခ်င္တာမ်ား၏ ဆုိသည့္အဆုိကုိ က်ေနာ္ အျပည့္အဝ ယုံၾကည္လုိက္သည္။

မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီသည္ မဟူရာမင္းသမီးတုိ႔ အသုိင္းအဝုိင္းကုိ ေရေရလည္လည္ ပုတ္ခပ္သည္၊ တစ္ခါမွာေတာ့ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီသည္ မဟူရာမင္းသမီးကုိ ဗါလင္တုိင္းေန႔ ရန္ကုန္ကုိ မျဖစ္မေန အေရာက္လာခဲ့ရန္ က်ေနာ္ကုိ ဖုန္းဆက္ခုိင္းသည္၊ က်ေနာ္လည္း မဟူရာမင္းသမီးကုိ ခ်စ္ရင္လာခဲ့ရန္ ငါ့ဘဝအတြက္ အရမ္းအေရးႀကီးတယ္ ဘာညာျဖင့္္ ဇြတ္လာရန္ ဖုန္းဆက္ေခၚသည္၊ မဟူရာမင္းသမီးက က်ေနာ္အတြက္ဆုိ သူျဖစ္ေအာင္လာခဲ့ပါမည္ဆုိသည္၊ က်ေနာ္က ေတြ႔လား မဟူရာမင္းသမီးက ငါ့ကုိဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲဆုိရင္ ဟုဆုိကာျပန္ၾကြားလုိက္သည္၊ တစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ့ မဟူရာမင္းသမီးက သူရန္ကုန္သြားမည့္ကိစၥ သူ႔အေဖ သိသြားသျဖင့္ ဘယ္လုိလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ေၾကာင္း ဖုန္းဆက္လာသည္ က်ေနာ္က လာကုိလာရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဇြတ္အတင္းေျပာရာ ေနာက္ဆုံး မဟူရာမင္းသမီး၏ ငုိသံမ်ားကက်ေနာ္ကုိ နူးညံ့သြားခဲ့သည္၊ မိန္းခေလးမ်ား၏ အေကာင္းဆုံးလက္နက္တစ္ခုသည္ မ်က္ရည္မ်ားမဟုတ္ပါလား။
ထ႔ုိအတြက္ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီက မဟူရာမင္းသမီးကုိ အခ်စ္ကုိတန္ဘုိးမထားတဲ့မိန္းမ ဘာဘာညာညာျဖင့္ ေတြ႔ရင္ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေျပာျပစ္လုိက္ခ်င္တယ္ဟုဆုိကာ အျပစ္တင္သည္၊ က်ေနာ္ ေနာက္မွျပန္စဥ္းစားမိသည္မွာ ငါဘာျဖစ္လုိ႔ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီေျပာတုိင္းလုပ္တာလဲလုိ႔၊ အဲဒီလုိၾကားထဲက ဗါလင္တုိင္းေန႔တြင္ က်ေနာ္တိတ္တဆိတ္ မႏၱေလးျပန္သြားကာ မဟူရာမင္းသမီးႏွင့္ ဘုရားႀကီး အေနာက္ဘက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ ေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္၊ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ႏွင့္ မဟူရာမင္းသမီးတုိ႔ ေနာက္ဆုံးေတြ႔ဆုံျခင္းဆုိတာ ႏွစ္ဦးစလုံးမသိခဲ့ၾကပါ။

က်ေနာ္ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီသည္ က်ေနာ္ကုိမေခၚေတာ့၊ တစ္ပတ္တိတိၾကာေတာ့ မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ အလုပ္ေတြလာလက္စသပ္ေပး အဲဒီအတြက္လာေခၚတာဆုိၿပီး ျပန္ေခၚျဖစ္ၾကသည္၊ ေလာကႀကီးတြင္ နားလည္ရအခက္ဆုံးအရာမ်ားတြင္ မိန္းခေလးတုိ႔၏ စိတ္လည္းပါသည္။
မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီႏွင့္ မဟူရာမင္းသမီးတုိ႔ ေတြ႔ဆုံခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။
………………………………………………………………………………………

‘ေမာင္’ ဟုေခၚသံေၾကာင့္ အေတြးတုိ႔ရပ္တန္႔သြားသည္၊

‘ႏူိးလာၿပီလား၊’ဟုေမးလုိက္မိသည္၊
ေနာက္က်ေနၿပီေနာ္ ျမန္ျမန္လုပ္လုိက္မယ္ဆုိကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္၊
ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ Time square ဘက္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရန္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာသည္၊ AMC အစား Regal ရုပ္ရွင္ရုံတြင္ၾကည့္ၾကရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကသည္၊ Stadium theater ျဖစ္လုိ႔ျဖစ္သည္၊ ရုပ္ရွင္ေရြးရာတြင္ေတာ့ Salt, The American, The Expendables ေနာက္ဆုံး ေမာင့္သေဘာ ေမာင့္သေဘာ ျဖစ္ေန၍ The Expendables ပဲေရြးလုိက္သည္၊ ရုံနံပါတ္က 13 ေနာက္ဆုံးေပၚRPX technology ရုံ၊ ၾကည့္တဲ့လူက ဆယ္ေယာက္ေလာက္ပဲရွိသည္ထင္သည္၊ ရုံတင္ထားတာၾကာၿပီဆုိ၍ျဖစ္မည္၊ ဇာတ္ကားထဲတြင္ မင္းသားတစ္ေယာက္က  ျမန္မာပတၱျမားလက္စြပ္ကုိ ခ်စ္သူကုိလက္ေဆာင္ေပးရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္ ခ်စ္သူကတျခားသူရွိေနေလေတာ့ မေပးျဖစ္ခဲ့ေခ်၊ စတားလုံး၏ ဂ်က္လီအေပၚ ပညာသားပါပါ ႏွိမ္သည့္ဇာတ္ကြက္မ်ားကုိၾကည့္ကာ လူအမ်ားစုကုိ လူအနည္းစုကာ ႏုိင္ကာၿပီးသြားခဲ့သည့္ ရုိက္စားဇာတ္လမ္းျဖစ္ေပမဲ့၊ ဇာတ္လမ္းကုိမၾကည့္ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ တုိးတိုးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္၊ ေမာင္ေနာက္ခါလာရင္ ပတၱျမားလက္စြပ္ယူခဲ့ေပး၊ ရုပ္ရွင္အေရြးမွားတယ္ The American ေရြးရမွာ မင္းသားမုိက္တယ္ ၊ Salt ဆုိရင္ မင္းသမီးမုိက္တယ္၊ RPX ဆုိတာ too loud, too large, too expensive စသျဖင့္ေပါ့ ၊ ထုိေန႔က က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ညစာကုိ ည ၁၂ နာရီမွ စားျဖစ္ၾကသည္၊ ေဟာ္တယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မနက္ ရွစ္နာရီခြဲအမွီ Liberty jetty ကုိသြားရမည္ဆုိၿပီးတန္းအိပ္ျဖစ္ၾကသည္။

မနက္ ၆နာရီေလာက္ က်ေနာ္နိူးလာသည္ မထေသးပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီ၏ နဖူးကုိ ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာနမ္းလုိက္မိသည္၊
………………………………………………………………..

ရည္းစားမဟုတ္ေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာနမ္းဘူးပါသလားလုိ႔ေမးရင္၊ နမ္းဘူးပါသည္ဟုေျဖရပါမည္၊ တခ်ိန္တုန္းက မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီ၏ နဖူးေလးကုိ က်ေနာ္ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာနမ္းခဲ့ဘူးပါသည္၊ ထုိအခ်ိန္က က်ေနာ္တုိ႔သည္ ခ်စ္သူရည္စား မဟုတ္ၾကေသးပါ၊ က်မ၏အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္းဟု မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီက သတ္မွတ္ထားသည္၊ စကားေလးနည္းနည္း လြန္သြားတာနဲ႔ ‘က်မတုိ႔က အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြေနာ္’ ဟုဆုိကာ အျပံဳးေလးနဲ႔ က်ေနာ္ကုိႏွစ္သိမ့္ေစခဲ့သည္၊ တစ္ေန႔မွာ အလုပ္မွာလည္း ဆရာဝန္မႀကီးတစ္ေယာက္က အႏုိင္က်င့္၊ အိမ္မွာလည္း သူ႔အေမနဲ႔ အၾကီးအက်ယ္စကားမ်ား၊ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီတစ္ေယာက္ က်ေနာ္ရင္ဘတ္ထဲဝင္ကာ ရႈိက္ႀကီးတငင္ငုိပါေတာ့သည္၊ ကုိယ္ေတြ႔လက္ေတြ႔ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္၏ ရႈိက္ႀကီးတငင္ငုိျခင္းကုိ က်ေနာ္မႀကံဳဘူးပါ၊ သူဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေလာက္ငုိတာလည္း က်ေနာ္မသိပါ၊ က်ေနာ္ကုိလည္းမေျပာ၊ သူ႔ရဲ႕ဆံပင္ေတြကုိ ပြတ္သတ္ရင္းေခ်ာ့ေနမိသည္၊ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕နဖူးေလးကုိ ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာနမ္းလုိက္မိသည္၊ အငုိတိတ္ေစရယ္လုိ႔ေပါ့၊ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီတစ္ေယာက္ သူ၏မ်က္လုံးရြဲႀကီးမ်ားျဖင့္ က်ေနာ္မ်က္နာကုိ စုိက္ၾကည့္ရင္း ‘က်မတုိ႔က အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြေနာ္’ ဟုဆုိကာ အငုိတိတ္သြားခဲ့သည္၊ က်ေနာ္အတြက္ ယေန႔တုိင္သတိရေနဆဲ အနမ္းတစ္ခုပါ။

တကယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံျခားထြက္မယ္ဆုိတဲ့ က်ေနာ္ထက္ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီတစ္ေယာက္ ႏုိင္ငံျခားကုိဦးစြာထြက္သြားခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကုိ လည္ရင္းပတ္ရင္းနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေတာင္ဥကၠလာပဘက္က အၾကားအျမင္ ဆရာမေလးတစ္ေယာက္ဆီ ေရာက္သြားဘူးသည္၊ ဆရာမကုိ ေမးခြန္းသုံးခုေမးႏုိင္သည္ ေမးခ်င္သည့္ ေမးခြန္းေတြကုိ စာရြက္ေပၚတြင္ေရးထားရသည္၊ ဆရာမသည္ စာရြက္ကုိမၾကည့္ပဲ ထုိေမးခြန္းသုံးခုလုံးကုိေျဖဆုိသည္၊ ထုိေန႔က က်ေနာ္မေမးပါ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီသည္ သူေမးခ်င္ေသာေမးခြန္းေတြကုိ စာရြက္ေပၚေရးထားလုိက္သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ကလဲ့ေရာက္ေသာအခါ၊ ဆရာမသည္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ႏုိင္ငံျခားေရာက္မယ္၊ အခက္အခဲမ်ားစြာနဲ႔ ေနာက္ဆုံးအဆင္ေျပမယ္၊ အုိေအာင္မင္းေအာင္ေပါင္းရမယ္၊ ဆရာမက က်ေနာ္ဘက္လွည့္ကာ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ အသင့္ျပင္ထားဟု အဆစ္ေျဖသြာေသးသည္၊ ထုိအခ်ိန္က မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီတစ္ေယာက္ ႏုိင္ငံျခားစကားလုံးဝ မဟ၍လည္း ဆရာမေလး၏ အေျဖမ်ားကုိ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ပင္ထားခဲ့သည္။
ၾသဂုတ္လရဲ႕ မုိးဆက္တုိက္ရြာေနေသာ ေန႔တစ္ေန႔ မနက္ရွစ္နာရီေလာက္ က်ေနာ္အိပ္ေနတုန္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကလာႏိူးသည္ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီျဖစ္ေနသည္၊ က်ေနာ္အိမ္၊ က်ေနာ္အခန္းသုိ႔ ဘယ္လုိေရာက္လာပါလိမ့္၊ ႏူိးၿပီလားဆုိၿပီး က်ေနာ္ရင္ခြင္ထဲဝင္လာကာ က်ေနာ္ကုိတင္းက်ပ္စြာဖက္ထားသည္၊ က်ေနာ္သည္လည္း အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ကာ အလုိက္သင့္ျပန္ဖက္ထားလုိက္မိသည္၊ သူ႔ကုိလည္း ‘ဘာျဖစ္လာလုိ႔လဲ’ ‘ဘာျဖစ္လာလုိ႔လဲ’ အထပ္ထပ္ေမးေနမိသည္၊ မ်က္လုံးရုိင္းႀကီးေတြနဲ႔ က်ေနာ္ကုိၾကည့္ရင္း ‘ဒီေန႔က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကၿပီ၊’ ေျပာရင္းက်ေနာ္ကုိထပ္ဖက္ျပန္သည္၊ ‘သိပ္ခ်စ္တယ္ေမာင္၊’ ‘ေမာင္လုိ႔ေခၚေတာ့မယ္၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားေမာင္၊’ ‘ ေမာင္ေရာက်မကုိခ်စ္တယ္မဟုတ္လား’ က်ေနာ္တကယ္ အ့ံအားသင့္ေနမိသည္ ေမးခြန္းေတြက ရင္ထဲမွာအမ်ားႀကီး၊ အလုိက္သင့္ျပန္ဖက္ထားရင္း အင္းပါ လုပ္မိသည္၊ ‘ကဲေမာင္ မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့ ေမာင္ကုိက်မစကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာစရာရွိတယ္၊’ ‘ဖုန္းလွမ္းဆက္လုိက္မယ္ အိမ္ကုိမလာခဲ့နဲ႔၊’ ထုိေန႔က က်ေနာ္တစ္ေနကုန္ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီရဲ႕ဖုန္းကုိ ေစာင့္ေနမိသည္၊ သူဖုန္းဆက္မလာပါ၊ ထုိေန႔က မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီသည္ က်ေနာ္ကုိ ခ်စ္သူအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္၊ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူျဖစ္သြားသည့္ေန႔ဟုလည္း ဆုိႏုိင္သည္။
……………………………………………..

အေတြးတေမွးမွ ရပ္ကာ က်ေနာ္ေရခ်ိဴးခန္းထဲသုိ႔ ဝင္လာခဲ့သည္၊ က်ေနာ္ေရခ်ိဳးၿပီးေသာအခါ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီ ႏူိးေနၿပီျဖစ္သည္၊ ေမာင္ကအေစာႀကီးႏူိးတာပဲ က်မေရခ်ိဳးလုိက္ဦးမယ္ ေစာင့္ေနာ္ဟုဆုိကာ ပါးကုိအနမ္းေလးေပးၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲဝင္သြားသည္၊ ဒီေန႔ နယူးေယာက္ကုိလည္ၿပီး ေနာက္ေန႔က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီ ေနထုိင္ရာ Virginia သို႔သြားၾကမည္ျဖစ္သည္။

က်ေနာ္တုိ႔ Liberty jetty သုိ႔ ၄၂ လမ္း Time square ဘူတာကေန ရထားနဲ႔သြားျဖစ္သည္၊ Jetty ေရာက္ေတာ့လက္မွတ္ခ်ိန္းရသည္၊ Liberty လက္မွတ္ကုိ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီက online မွဝယ္ထား၍ျဖစ္သည္၊ Crown ေပၚတက္သည့္လက္မွတ္ဆုိ ၃လ ေလာက္ႀကိဳဝယ္မွရသည္၊ က်ေနာ္တုိ႔စီးသည္ သေဘာၤသည္ ဒုတိယေျမာက္ထြက္ေသာ သေဘာၤျဖစ္သည္၊ Miss New York တဲ့၊
က်ေနာ္ေရာ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီေရာ Liberty cruise စီးဘူးေသာ္လည္း Liberty ရုပ္တုႀကီးေပၚ တခါမွ်မတက္ဘူးပါ၊ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီကေတာ့ ‘၁၅၀ ေက်ာ္ step တက္ရမယ္ဆုိလုိ႔၊’ ‘ေမာင္နဲ႔ၾက ေမာမယ္မထင္ဘူး’ ‘ေပ်ာ္တယ္ေမာင္’ ဟုဆုိသည္၊ အျပန္တြင္ Ellis Island ကုိလည္းဝင္ျဖစ္သည္။
အျပန္ သေဘာၤေပၚတြင္၊
‘ေမာင္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီးကုိၾကည့္လုိက္ပါေမာင္’
‘ဒီ္ၿမိဳ႕ႀကီးက က်မဘဝကုိ တစ္ဆစ္ခ်ဳိးေျပာင္းလည္းသြားေစခဲ့တယ္’
‘ခုလည္း ဒီ္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာပဲ ေမာင္နဲ႔ျပန္ဆုံဆည္းရတယ္
က်မ အေမရိကားကေန ေမာင္ဆီ မရမကဆက္သြယ္ခဲ့တာ ေမာင္မွတ္မိတယ္ေနာ္’
‘မွတ္မိပါတယ္’ဆုိၿပီး က်ေနာ္ သူ႔အေမးကုိ ျပန္ေျဖလုိက္သည္၊
‘က်မရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းမွာ ေမာင္နဲ႔ဆက္သြယ္လုိ႔ရခဲ့တာ၊ က်မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ထူးဆန္းတဲ့ ဘယ္လုိေျပာရမလဲ ဆက္စပ္မႈ႔ တစ္ခုရွိမယ္ထင္တယ္ေမာင္၊
ၾကယ္ကေလးကူညီလုိ႔လုိ႔ ေမာင္ေျပာရင္ေျပာႏုိင္ေပမဲ့၊ ၾကယ္ကေလးကူညီျဖစ္ေအာင္လည္း ထူးဆန္းတဲ့တုိက္ဆုိင္မႈ႔ မဟုတ္လားေမာင္၊’
‘ေမာင္ က်မကုိခ်စ္တယ္ဆုိတာကုိ ယုံတယ္၊ ေမာင္ဆီက အင္းပါ ဆုိတဲ့စကားေလးၾကားၿပီးကတည္းက က်မကုိခ်စ္လားဆုိတဲ့ အေမးကုိ ထပ္ၿပီးမေမးေတာ့ဘူး၊ က်မရဲ႕ယုံၾကည္ခ်က္ကုိ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ သံသယ မျဖစ္ခ်င္ဘူး၊’
‘ေမာင္က်မကုိ စိတ္နာလားဟင္၊’
‘ေမာင္က်မကုိ ခုဘယ္လုိျမင္သလဲ၊’
‘မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီ’ လုိ႔ျမင္တယ္၊ ျပန္ေျဖလုိက္ေတာ့၊
ဟင္းဟင္းဟင္း ရယ္သံေလးနဲ႔အတူ က်ေနာ္ကုိ တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားလုိက္သည္၊
‘သိပ္ခ်စ္တယ္ေမာင္ ရင္ႏွင့္အမွ်ပါ၊’
‘ေမာင္ဟာ က်မကုိ နားအလည္ဆုံး၊’
က်ေနာ္လည္းသူကုိ တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ေခတၱေမ့ထားလုိက္သည္၊
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီးကုိၾကည့္ရင္း စကားေတြေျပာေနေသာ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီကုိၾကည့္ေနမိသည္၊ ၾကယ္ကေလးသည္ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီရဲ႕ေက်ာင္းေနဖက္ ဆရာဝန္မတစ္ဦးပါ၊ အရင္ကသူ႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသားအလုပ္လုပ္ရာ ဆုိက္ပရပ္တြင္လုိက္ေနသည္၊ အမ်ဳိးသားကသေဘာၤလုပ္ငန္းဆုိေတာ့ စကာၤပူကုိ ခဏခဏေရာက္ျဖစ္ၾကသည္၊ ေနာက္ဆုံး စကာၤပူတြင္ရုံးလာထုိင္သည္၊ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီသည္ ၾကယ္ကေလးမွတဆင့္ က်ေနာ္အေၾကာင္းေတြသိေနသည္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီရဲ႕အေၾကာင္းေတြကုိ မသိခ်င္ပဲ တစ္ေနရာမွာ သိမ္းထားျဖစ္သည္၊
ခုေတာ့ သူရဲ႕အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ၿမိဳသိပ္ထားတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကုိ နားေထာင္ႏွစ္သိမ့္ဘုိ႔ က်ေနာ္ေနခဲ့ျခင္းမဟုတ္ပါလား၊ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကုိယ့္ခံစားခ်က္ေတြကုိ သိမ္းထားၿပီး တစ္ျခားသူရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကုိ မွ်ေဝခံစားနားလည္ေပးလုိက္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ္ယူဆပါသည္။
ေမာင္ဟုိမွာၾကည့္စမ္း ဒီဘက္က Brooklyn ဟုိမျမင္ရတဲ့ဘက္က Queens ေပါ့၊ က်မနယူးေယာက္မွာေလးႏွစ္ေနခဲ့တာ Queens မွာ အမ်ားဆုံးေပါ့၊ Brooklyn မွာ လပုိင္းေလာက္ပဲေနခဲ့တာ၊ ဒီကၿပီးရင္ က်မတုိ႔ Queensဘက္ကုိ ရထားနဲ႔သြားမယ္ ေမာင္ကုိက်မေနခဲ့တဲ့ေနရာျပမယ္ အလႊမ္းေျပေပါ့၊
သေဘာၤေပၚကဆင္းကာနီး တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ၾကင္နာေနေသာ အသက္၇၀ အရြယ္ အဖိုးႀကီးအဖြားႀကီး စုံတြဲကုိျပသည္၊ ေမာင္ဟုိမွာေတြ႔လား သူ႔တုိ႔ၾကင္နာေနၾကတာေလ၊
က်မလည္း စိတ္ကူးယဥ္ထားတယ္ စီမံထားတယ္ဆုိ ပုိမွန္မလား၊
ဘဝရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအခိ်န္ေတြကုိ ေမာင္နဲ႔အတူ ကုန္ဆုံးခ်င္တယ္
ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ေတာင္မွ ေမာင္လက္ေပၚမွာ ထြက္သြားခ်င္တယ္
ေႏြရာသီ အိမ္ေလးကုိ ဟုိ ကေနဒါနယ္စပ္ Thousand Island မွာဝယ္မယ္၊
ေဆာင္းရာသီႏွင့္တျခားရာသီေတြမွာ ဖေလာ္ရီဒါ မဟုတ္ရင္ ဟာဝုိင္အီ မွာေနမယ္၊ က်မ ကယ္လီဖုိးနီးယားကုိ မႀကိဳက္ဘူး၊
မယုံမရွိနဲ႔ ေမာင္
I’m American. I have a plan. You have to follow me.
က်မစိတ္ကူးေတြကရယ္ရသလား ေမာင္၊
အေကာင္းဆုံးျဖစ္မယ္ထင္တာပဲ လုိ႔ ရုိးရုိးေလးျပန္ေျဖလုိက္မိသည္။

က်ေနာ္တုိ႔ ရထားနဲ႔ Queensဘက္သုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္၊ Grand central တြင္ရထားခ်ိန္းသည္၊ Queens ဘက္ကုိေရာက္ေတာ့ ရထားသည္ ေျမေအာက္မွာမဟုတ္ေတာ့ အေပၚကသြားသည္၊ ၁၀၃ လမ္း Corona Palaza မွ က်ေနာ္တုိ႔ျပန္လွည့္လာသည္၊ ဒီ လမ္း၄၀ lowery streetမွာ က်မေနခဲ့တာ၊ လမ္း၆၀ Woodside မွာလည္းေနဘူးတယ္၊ ဒီရထားလမ္းခရီးကုိ က်မႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာစီးခဲ့ဘူးတယ္၊ ခုေမာင္နဲ႔အတူတူစီးေနရၿပီ၊ ယုံမလားေတာ့မသိဘူး ေမာင္နဲ႔အတူတူစီးခ်င္တယ္လုိ႔ စိတ္ကူးေတြယဥ္ခဲ့ဘူးပါတယ္၊

ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႔ မခံခ်င္စိတ္အျပည့္နဲ႔ မိန္းခေလးတစ္ဦးဟာနယူးေယာက္ ကုိေရာက္လာခဲ့တယ္၊
ကယ္လီဖုိးနီးယားကလာခဲ့တဲ့ က်မအတြက္ နယူးေယာက္ဟာ တမ်ဳိးျဖစ္ေနေပမဲ့ အစဥ္ေျပပါတယ္၊
က်မရဲ႕ ပထမဦးဆုံးအလုပ္က စိန္ေရြးတာပဲ၊ ေနာက္ေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနရင္းနဲ႔ Madeline ဆုိတဲ့ ဂ်ဳးအမ်ဳိးသမီးႀကီးႏွင့္ က်မခင္မင္ခဲ့တယ္ သူကိုက်မက မန္ဒီလုိ႔ေခၚတယ္၊ သူက အေမရိကန္ ပယေဆးေတြေရာင္းတယ္၊ က်မဆရာဝန္ဆုိဟာသူသိသြားၿပီး သူဆီကုိေခၚခဲ့တယ္၊ ေဆးစပ္ေဆးထုပ္ႏွင့္ သူနဲ႔ေဆးပညာဖလွယ္ခဲ့တယ္၊ သူက က်မကုိ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာသည္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ လမ္းျပေပးခဲ့တယ္၊ သူဆီမွအလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ က်မေက်ာင္းဆက္တက္ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ လူထုက်န္းမာေရး ေနာက္ေတာ့ သက္ႀကီးရြယ္အုိ ေစာင့္ေရွာက္ေရးေဆးပညာေတြပါ၊ ေမာင့္ကုိေျပာျပဘူးတယ္ထင္ပါတယ္၊ ေမာင္မေရာက္ခင္ညက သူ႔နဲ႔ညစာစားခဲ့ေသးတယ္၊
က်ေနာ္က အေသးစိပ္ေတာ့မေျပာဖူးဘူး၊ ျပန္ေျဖလုိက္သည္။

က်မ မေဝ ဆုိတဲ့အမတစ္ေယာက္နဲ႔ေနတယ္ သူကအေဆာက္အဦးပုံေတြဆြဲတယ္ autocad ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား၊ မေဝနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး က်မ အစ္မႀကီး မေအးေအးႏုိင္နဲ႔ခင္ခဲ့ရတယ္၊ မေအးေအးႏုိင္က designer တစ္ေယာက္ေပါ့ web site ေပၚမွာ design ေတြဆြဲတယ္၊ မေအးေအးႏုိင္ဟာ ေတာင့္ေတာင့္ ခုိင္ခုိင္နဲ႔ ေယာက်ာ္းဆန္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ေပါ့၊ က်မသူနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလာကႀကီးအေၾကာင္း လူေတြအေၾကာင္းပုိသိလာရတယ္၊ က်မအေျခက်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာၾကေတာ့ မေအးေအးႏုိင္တစ္ေယာက္ ေလာကႀကီးထဲမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ မေအးေအးႏုိင္ ဆုိေပမဲ့ မေအးႏုိင္တဲ့သူဘဝရဲ့တစ္ဆစ္ခ်ဳိး အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔ပါ၊ ေယာက်ာ္းဆန္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ဘဝထဲကုိ ကုိေသာ္ဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအသုိင္းအဝုိင္းက လူတစ္ေယာက္ဝင္ေရာက္လာတယ္၊ ကုိေသာ္ကျမန္မာျပည္မွာ မိန္းမရွိတယ္၊ စကားေျပာေကာင္းတဲ့ ကုိေသာ္ဟာ မေအးေအးႏုိင္ရဲ႕ဘဝျဖစ္ခဲ့တယ္၊ အတူတူေနၾကတယ္၊ လက္ထပ္ဘုိ႔ၾကံေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကံၾကမၼာကေျပာလုိ႔မရဘူးေလ၊ မေအးေအးႏုိင္မွာ ကင္ဆာေရာဂါ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ကုိေသာ္ဟာ မေအးေအးႏုိင္ကုိ လက္မထပ္ခဲ့ဘူး၊ မေအးေအးႏုိင္ဆီ ဝင္ထြက္ေနတဲ့ မလွလွတုိးနဲ႔ လက္ထပ္သြားခဲ့တယ္၊ မေအးေအးႏုိင္ဟာ သူ႔ရဲ႕ ေမာင္ႏွမေတြကုိ ဒီကုိေရာက္ေအာင္ ေခၚခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့အားလုံးကုိ ခြင့္လြတ္နားလည္ရင္းနဲ႔ပဲ ေလာကႀကီးက ထြက္ခြာသြားတယ္၊ သစၥာတရားကုိက်မသိလုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေမာင့္ကုိ အနားမွာ ရွိေနခ်င္တယ္၊ တစ္ေယာက္ထဲ မျဖစ္ဘူးဆုိတာရယ္ အေၾကာက္တရားဆုိတာရယ္ ဝင္လာခဲ့မိတယ္ေမာင္၊
က်မစကားေတြမ်ားတာ ပ်င္းေနၿပီလားေမာင္၊
မပ်င္းပါဘူး၊ အရမ္းစိတ္ဝင္စားမိပါတယ္၊ လြယ္လြယ္ကူကူရမလာတဲ့ ဘဝကုိ လူေတြက ပုိတန္ဘုိးအထားဆုံးပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီကုိ နားလည္ေပးရတာေပါ့၊
ခ်စ္တယ္မဟုတ္လားေမာင္
က်ေနာ္ကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ေမးျခင္းျဖစ္သည္၊
ဟြန္းလုိ႔အေျဖေပးရင္း သူ႔ႏူတ္ခမ္းေလးကုိ နမ္းေပးလုိက္သည္၊
က်ေနာ္ကုိ ခ်စ္စဖြယ္ အျပံဳးေလးနဲ႔ တုန္႔ျပန္ရင္း၊
ခုက်မတုိ႔ ေမာင္သြားခ်င္တဲ့ American Museum of Natural History ျပတုိက္သြားမယ္၊ ညေနမုိးခ်ဳပ္သြားမယ္ေမာင္၊ ၾကည့္စရာေတြအမ်ားႀကီး၊
ဟုတ္တယ္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ၿပီးကတည္းကသြားခ်င္ေနတာ၊ က်ေနာ္ျပန္ေျဖလုိက္သည္၊
ခု က်မက ေမာင္ရဲ႕ တုိးလ္ဂုိက္၊
ႏွစ္ေယာက္ၿပိဳင္တူရယ္ရင္း ျပတုိက္ဆီသုိ႔ထြက္လာၾကသည္။
ျပတုိက္ကအျပန္ ကုိရီးယားဆုိင္တြင္ ထမင္းဝင္စားၾကသည္၊ ပုိက္ဆံရွင္းေသာအခါ tip ကုိ က်ေနာ္ ၂ ေဒၚလာပဲေပးခဲ့သည္၊ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီက ေမာင္ tip ေပးတာနည္းတယ္ ၄ေဒၚလာေလာက္ေပးရမွာ၊ စကာၤပူကလာလုိ႔လားမသိ tip ေပးရျခင္းကုိမႀကိဳက္၊
‘Tip ေပးရတာမႀကိဳက္လုိ႔ အေမရိကားမွာ မေနခ်င္တာ၊’
‘အဲဒီလုိမေျပာနဲ႔ေမာင္ ေနာက္ခါက်မပဲေပးမယ္၊ အေမရိကားမွာ မေနခ်င္ဘူးလုိ႔ မေျပာပါနဲ႔၊
ေနာင္ေမာင္က်မနဲ႔ေနရမွာ၊’
‘အုိေက၊ အုိေက’ ဆုိၿပီးရယ္ရယ္ေမာေမာ ျပန္ေျဖလုိက္သည္၊
ဒီေန႔လည္း Time square တြင္သြားထုိင္ကာ ေဟာ္တယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မုိးခ်ဳပ္ေနၿပီ၊
ဒီတစ္ခါ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီ တစ္ေယာက္ ေရအရင္ဝင္ခ်ဳိးသည္၊
မနက္ျဖန္ မနက္ ရွစ္နာရီ bus ကားျဖင့္၊ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲဲျပာရီ ေနထုိင္ရာ Virginia သို႔သြားမည္၊
Bus ကားက Washington, Arlington ေရာက္မည္၊ သူေနသည့္ေနရာ Reston ကုိဘယ္လုိ႔သြားမည္မသိ။

မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီရဲ႕ အေမးေတြကုိ ျပန္စဥ္းစားမိသည္၊


‘ေမာင္က်မကုိ စိတ္နာလားဟင္၊’
ေနာက္ၿပီးေတာ့
‘ေမာင္က်မကုိ ခုဘယ္လုိျမင္သလဲ၊’
သူ ဘာျဖစ္လုိ႔ေမးရတာလဲ၊
မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီကုိ…………….
မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီသည္…………

ေၾသာ္အခ်စ္ဆုိသည္မွာ……..

ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွ မ်က္ဝန္းလဲ့ဲျပာရီရဲ႕ သီခ်င္းသံထြက္ေပၚလာသည္၊

"ကုိယ့္ကုိေလ စုိးမုိးႏုိင္သည့္အင္အား
ေမာင္ဘယ္ကမ်ားရရွိထားသလဲ ေျပာၾကားလွည့္ပါ
ေနရာတုိင္းမွာ ေမာင့္မ်က္ႏွာ
ေနရာတုိင္းမွာ ေမာင့္မ်က္ႏွာ၊"
အေတြးမ်ားစြာျဖင့္ ခဏနားပါဦးမည္။

                                                                  Liberty  ေလွခါးထစ္မ်ား၊
                                           Liberty  ရုပ္တုႀကီးေအာက္က
                                        Time Squareထုိင္ခဲ့ၾကစဥ္

                                                  
                                              American Museum of Natural History